Στην πολιτική μπορεί να ζήσει κανείς ζενίθ και ναδίρ. Τα έζησα και τα δύο. Πώς να περιγράψει άραγε κανείς τη μετάπτωση από τη βαθιά ικανοποίηση μιας συλλογικής και συναινετικής μεταρρύθμισης στην ανατροπή και την προσπάθεια αδρανοποίησής της;
Το καλοκαίρι του 2011 και ενώ η κρίση ήταν στο αποκορύφωμα και οι «αγανακτισμένοι» στις πλατείες, ένα αισιόδοξο μήνυμα που ακούστηκε ήταν η πρωτοφανής συναίνεση στη Βουλή για τον νόμο για τα πανεπιστήμια.
Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι το 2011, τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα δεν μπόρεσαν σε καμία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση -ούτε επί Ελευθέριου Βενιζέλου ούτε επί Παπανούτσου ούτε αργότερα- να συμφωνήσουν και να συναινέσουν.
ΟΛΟ το άρθρο εδώ
