Πως να σπουδάσετε δωρεάν αν και έχετε χρήματα!

Το περιεχόμενο που βλέπετε έχει δημοσιευθεί πριν 8 έτη . Παρακαλούμε να λάβετε υπόψη τον χρόνο δημοσίευσής του και το ενδεχόμενο ότι όσα αναγράφονται σε αυτό να μην ισχύουν ή να έχουν τροποποιηθεί.

Έκθεση της Alpha Bank :
Πατήστε εδώ
Το καταπληκτικό αυτό άρθρο που γράφτηκε το 2007, πριν τα μνημόνια, αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο.
Σημεία που εγώ υπογράμμισα είναι:
-Πολιτικές επιχορηγήσεως χρηματοδοτήσεως του κόστους των σπουδών για τους πολίτες, ακόμα και στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως, εφαρμόζονται από όλες τις χώρες. Οι πολιτικές αυτές ενισχύουν τη ζήτηση για υπηρεσίες τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως. Όταν δε, είναι καλά σχεδιασμένες και επικεντρωμένες, συμβάλλουν στην αύξηση της συμμετοχής και των χαμηλότερων κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αντίθετα, όταν εφαρμόζονται χωρίς στόχευση συμβάλλουν α) στην πλήρη αποσύνδεση του κόστους της εκπαιδεύσεως από το αναμφισβήτητο ατομικό όφελος που αυτή συνεπάγεται, β) στην υποβάθμιση των υπαρχόντων εισοδηματικών περιορισμών και στην αγνόηση του κόστους της εκπαιδεύσεως (π.χ. με το σύνθημα ότι οι σπουδές παρέχονται δωρεάν από το κράτος), γ) στην ενίσχυση των ισχυρών κοινωνικοοικονομικών τάξεων με το πρόσχημα της ασκήσεως κοινωνικής πολιτικής ή πολιτικών «δωρεάν παιδείας», δ) στην ανεπάρκεια της βοήθειας που παρέχεται στους σπουδαστές που προέρχονται από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος, σε συνδυασμό με αποτυχία της πολιτικής προσελκύσεως των νέων αυτών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ιδιαίτερα σε τομείς κρίσιμους για την οικονομία και την κοινωνία.
-Στις περιπτώσεις όπου τα κρατικά εκπαιδευτικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως συνεχίζουν να υπερασπίζονται αναχρονιστικά πλαίσια λειτουργίας, τείνουν να υποκαθίστανται σταδιακά από ένα πλήθος ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που παρέχουν εξειδικευμένες ή/και γενικές γνώσεις προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις της σύγχρονης οικονομίας και κοινωνίας. Εκατοντάδες τέτοια ιδρύματα έχουν ήδη δημιουργηθεί στη Γαλλία και παρέχουν πτυχία που εξασφαλίζουν σχεδόν πάντοτε μία ανταποδοτική εργασία στους πτυχιούχους. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται και στην Ελλάδα, παρά τις επίμονες προσπάθειες του κράτους και των πανεπιστημιακών αρχών να υποβαθμίσουν τα λεγάμενα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών. Τα τελευταία, παρά το ότι αναπτύσσονται πολλές φορές ως παραρτήματα αναγνωρισμένων πανεπιστημίων αναπτυγμένων χωρών και προσελκύουν πολλές χιλιάδες σπουδαστές, δεν εντάσσονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση λόγω της «δαμόκλειας σπάθης» του άρθρου 16 του ελληνικού Συντάγματος. Η ύπαρξη ακόμα και τον 21ο αιώνα εκπαιδευτικών συστημάτων όπως το ελληνικό, στα οποία «η τριτοβάθμια εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από το κράτος», θυμίζει την εποχή πριν την Αναγέννηση όταν η παροχή της πανεπιστημιακής εκπαιδεύσεως ήταν αποκλειστικό προνόμιο της Εκκλησίας.
-Όμως, παρά την εφαρμογή πολιτικής «δωρεάν παιδείας» ή σημαντικής κρατικής επιχορηγήσεως του κόστους της εκπαιδεύσεως, το ποσοστό των σπουδαστών και πτυχιούχων τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως που προέρχονται από τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά χαμηλό. Αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα, ιδιαίτερα σε χώρες όπου οι διαθέσιμοι πόροι σπαταλώνται για τη χρηματοδότηση πολιτικών «δωρεάν παιδείας για όλους» αντί της στοχευμένης επιχορηγήσεως των σπουδαστών σχετικά χαμηλού εισοδηματικού επιπέδου από το κράτος.
ίθεται εύλογα το ερώτημα για ποιο λόγο ο Έλληνας φορολογούμενος θα πρέπει να χρηματοδοτήσει ολόκληρο το κόστος της επενδύσεως στην εκπαίδευση του κάθε αποφοίτου πανεπιστημίου (ιατρού, δικηγόρου, πολιτικού μηχανικού, συμβολαιογράφου, επιχειρηματία, διοικητικού στελέχους, φαρμακοποιού, καθηγητού πανεπιστημίου, λογιστή, εφοριακού υπαλλήλου, δασκάλου, καθηγητού, κ.λπ.), αφού η απόδοση της επενδύσεως αποδίδεται κατά κύριο λόγο στον ίδιο (ο οποίος πληρώνεται και με το παραπάνω για τις υπηρεσίες που προσφέρει) και δευτερευόντως στο κοινωνικό σύνολο; Γιατί οι δωρεάν σπουδές στην τρέχουσα περίοδο να μην συνδυάζονται με υποχρέωση των αποφοίτων να επιστρέψουν ένα μέρος του κόστους των σπουδών τους στο εκπαιδευτικό σύστημα για να γίνει δυνατή η ικανοποιητική χρηματοδότηση και των νέων σπουδαστών; Δεδομένου ότι ένας μεγάλος αριθμός σπουδαστών στην Ελλάδα που θα επιθυμούσαν να σπουδάσουν σε μία πανεπιστημιακή σχολή δεν γίνονται τελικά αποδεκτοί, γιατί να υποχρεώνονται να συμβάλουν στην κάλυψη του συνολικού κόστους των σπουδών των υπολοίπων από το κράτος;
Τα συμπεράσματα της έρευνας:
Τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας δημιουργήθηκαν από την πολιτική που ακολουθήθηκε σε ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο και δεν μπορεί να αλλάξουν σε λίγα έτη. Η αύξηση της χρηματοδοτήσεως για την παιδεία είναι απολύτως αναγκαία, αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αντίθετα, η παιδεία ως δυναμικός παραγωγικός κλάδος της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να συμβάλει στην προσπάθεια εξυγιάνσεως των δημοσίων οικονομικών της χώρας και όχι το αντίθετο. Η παιδεία μπορεί να καταστεί ένας από τους πιο δυναμικούς παραγωγικούς και εξαγωγικούς κλάδους της χώρας και ταυτόχρονα βασικός τομέας υποδομής για την ανάπτυξη της οικονομίας της. Αυτό μπορεί να συμβεί με τον κατάλληλο εκσυγχρονισμό και με την εισαγωγή υγιών ανταγωνιστικών συνθηκών στη λειτουργία της, με κάλυψη του κόστους των προσφερομένων υπηρεσιών από τους χρήστες τους και με προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων από τον ιδιωτικό τομέα και από ξένα μεγάλα πανεπιστήμια.
Απαιτείται δραστική αλλαγή του τρόπου σκέψεως για την ανάπτυξη της τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως στη χώρα μας προς τις ακόλουθες κατευθύνσεις:
Πρώτον, η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι αγαθό του οποίου η απόκτηση απαιτεί σημαντικό κόστος και χρόνο και μεγάλη προσπάθεια από τα άτομα που επιλέγουν να το αποκτήσουν, αλλά ταυτόχρονα συνεπάγεται και μεγάλο όφελος, τόσο για τα ίδια τα άτομα όσο και για την κοινωνία ως σύνολο. Επομένως, τόσο το κόστος όσο και τα οφέλη της τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως θα πρέπει να είναι απόλυτα κατανοητά από τους σπουδαστές και από την κοινωνία. Οι σπουδαστές που επιλέγουν να σπουδάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και γίνονται αποδεκτοί από κάποιο πανεπιστήμιο (ιδιωτικό ή δημόσιο) θα πρέπει να αναλαμβάνουν το μέρος του κόστους που τους αναλογεί με χρηματοδοτική διευκόλυνσή τους από το κράτος. Το κράτος επιχορηγεί την τριτοβάθμια εκπαίδευση στο βαθμό που αυτό είναι αναγκαίο στη βάση συγκεκριμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, κριτηρίων αξιολογήσεως και με στόχο την προώθηση του ανταγωνισμού και της άμιλλας και ιδιαίτερα της αριστείας σε όλα τα επίπεδα. Στη ζωή δεν υπάρχει τίποτα «δωρεάν». Πάντα κάποιος πληρώνει. Όταν πληρώνεις για κάτι που παίρνεις το εκτιμάς πολύ περισσότερο και, βεβαίως, θέλεις πάντα το καλύτερο για τα λεφτά που ξοδεύεις. Εάν τα πανεπιστήμια επιβάλλουν δίδακτρα και το κράτος διευκολύνει την πληρωμή τους, είτε με επιχορηγήσεις είτε με δάνεια αναλόγως της οικονομικής καταστάσεως των σπουδαστών, τότε δημιουργείται ένα ορθολογικό σύστημα παραγωγής και καταναλώσεως υπηρεσιών τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως υψηλής ποιότητας, χωρίς να εμποδίζεται κάποιος, που έχει τις ικανότητες αλλά όχι τα οικονομικά μέσα, να σπουδάσει. Ας μην ξεχνάμε ότι η καλλιέργεια της πατάτας στην Ελλάδα ξεκίνησε όταν ο Καποδίστριας τοποθέτησε φύλακες να φυλάνε τις πατάτες. Μόνο τότε οι Έλληνες εξεδήλωσαν ενδιαφέρον να τις αποκτήσουν.
Δεύτερον, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι θα πρέπει να αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο στην ανάδειξη της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και στην καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των διαθεσίμων πόρων για την παραγωγή υψηλής ποιότητας διδακτικού και ερευνητικού έργου. Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν έχουν ανάγκη προστασίας αν τους δοθεί η δυνατότητα να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά και αυτόνομα. Από την άλλη μεριά, η προστασία σήμερα δεν μπορεί να συνεχίσει να διατηρεί σε λειτουργία αναχρονιστικά συστήματα και πανεπιστημιακές σχολές που δεν προσαρμόζονται στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας.
Τρίτον, η παροχή υψηλού επιπέδου τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως δεν μπορεί να περιορίζεται στα παιδιά των εύπορων οικογενειών που ούτως ή άλλως έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους για σπουδές στο εξωτερικό. Θα πρέπει να καλύψει όλο τον πληθυσμό της χώρας μας.
Αυτοί που πρέπει να επιδιώξουν και να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να είναι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας, που σήμερα άκριτα στηρίζει το σύστημα της δωρεάν αλλά χαμηλής ποιότητας παιδείας. Το δυστύχημα είναι ότι όσοι είναι επιφορτισμένοι για να φέρνουν αλλαγές στην κοινωνία, έχουν συνήθως τα παιδιά τους στο εξωτερικό. Μέχρι περίπου τις αρχές της 10ετίας του 1990 τα παιδιά των εύπορων οικογενειών φρόντιζαν να αποκτήσουν το πτυχίο τους από ένα ελληνικό πανεπιστήμιο και στη συνέχεια έφευγαν για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό. Σήμερα φεύγουν μόλις τελειώσουν το Λύκειο.

Στην Ελλάδα με την “δωρεάν παιδεία για όλους” έχουμε ισότητα. Δικαιοσύνη θα είχαμε αν υπήρχε στοχευμένη ενίσχυση των οικονομικά αδυνάτων

Σχολιάστε

two − 1 =

The maximum upload file size: 5 MB. You can upload: image, audio, video, document, spreadsheet, interactive, text, archive. Links to YouTube, Facebook, Twitter and other services inserted in the comment text will be automatically embedded. Drop file here