H παγκόσμια μαθησιακή κρίση . Τι πρέπει να κάνουμε (ted video)

Το περιεχόμενο που βλέπετε έχει δημοσιευθεί πριν 6 έτη . Παρακαλούμε να λάβετε υπόψη τον χρόνο δημοσίευσής του και το ενδεχόμενο ότι όσα αναγράφονται σε αυτό να μην ισχύουν ή να έχουν τροποποιηθεί.

ted video

Έχει Ελληνικού υπότιλους

Είμαι το αποτέλεσμα μιας τολμηρής πολιτικής απόφασης. Μετά το 1956, όταν η Τυνησία απέκτησε την ανεξαρτησία της, ο πρώτος μας πρόεδρος, Χαμπίμπ Μπουργκίμπα, αποφάσισε να επενδύσει το 20% του εθνικού προϋπολογισμού της χώρας στην εκπαίδευση. Ναι, το 20%. Μεγάλο ποσοστό, ακόμα και με σημερινά κριτήρια. Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν. Τι θα γινόταν με τη βιομηχανία; Με τον ηλεκτρισμό, το οδικό δίκτυο και το τρεχούμενο νερό; Αυτά δεν είναι σημαντικά;

00:32
Θα ισχυριζόμουν ότι οι πιο σημαντικές υποδομές που έχουμε είναι τα μυαλά, τα μορφωμένα μυαλά. Ο πρόεδρος Μπουργκίμπα βοήθησε να εγκαθιδρυθεί δωρεάν, υψηλή ποιοτικά εκπαίδευση, για κάθε αγόρι και κορίτσι. Όπως και εκατομμύρια άλλοι Τυνήσιοι, οφείλω πολλά σε αυτή την ιστορική απόφαση.

00:58
Αυτό είναι, λοιπόν, που με έφερε εδώ σήμερα, επειδή σήμερα αντιμετωπίζουμε μια παγκόσμια μαθησιακή κρίση. Την αποκαλώ μαθησιακή και όχι εκπαιδευτική κρίση, επειδή εκτός από το ένα τέταρτο του δισεκατομμυρίου παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο σήμερα, 330 εκατομμύρια παιδιά επιπλέον πηγαίνουν στο σχολείο, αλλά δεν μαθαίνουν. Και αν δεν κάνουμε κάτι, αν δεν αλλάξει κάτι, το 2030, μόλις 13 χρόνια από τώρα, τα μισά παιδιά και οι νέοι του κόσμου, το μισό του 1,6 δισεκατομμυρίου νέων και παιδιών, είτε θα βρίσκεται εκτός σχολείου είτε δεν θα μαθαίνει.

01:46
Έτσι, πριν από δύο χρόνια, εντάχθηκα στην Επιτροπή Εκπαίδευσης. Είναι μια επιτροπή που συγκροτήθηκε από τον πρώην Βρετανό Πρωθυπουργό και Ειδικό Απεσταλμένο του ΟΗΕ για την Παγκόσμια Εκπαίδευση, Γκόρντον Μπράουν. Η πρώτη μας δουλειά ήταν να βρούμε πόσο μεγάλη ήταν η μαθησιακή κρίση. Ποιο ήταν το μέγεθος του προβλήματος; Σήμερα ξέρουμε: Τα μισά παιδιά του κόσμου, μέχρι το 2030, δεν θα μαθαίνουν. Κι έτσι, στην πραγματικότητα ανακαλύψαμε ότι πρέπει να στρέψουμε την προσοχή του κόσμου από την εκπαίδευση στη μάθηση. Από το να μετράμε απλά πόσοι είναι σε μια τάξη, στο να ξέρουμε πόσοι πραγματικά μαθαίνουν. Ο δεύτερος μεγάλος μας στόχος ήταν, να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό. Μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτή την τεράστια, σιωπηλή, και ίσως πιο παραμελημένη παγκόσμια κρίση; Αυτό που ανακαλύψαμε είναι ότι μπορούμε. Είναι πραγματικά εκπληκτικό. Μπορούμε, για πρώτη φορά, να έχουμε κάθε παιδί στο σχολείο και να μαθαίνει, μέσα σε μια μόνο γενιά. Και δεν χρειάζεται καν να επανεφεύρουμε τον τροχό για να το κάνουμε. Απλά πρέπει να διδαχτούμε από τους καλύτερους της τάξης, μα όχι από οποιονδήποτε καλύτερο: τους καλύτερους της δικής σας τάξης.

03:04
Αυτό που κάναμε ήταν ότι εξετάσαμε τις χώρες βάσει του εισοδηματικού τους επιπέδου: χαμηλό, μεσαίο, υψηλό εισοδηματικό επίπεδο. Εξετάσαμε τι κάνει το 25% με την ταχύτερη βελτίωση στην εκπαίδευση, και αυτό που βρήκαμε είναι ότι αν κάθε χώρα κινηθεί με τον αντίστοιχο ρυθμό, στο πλαίσιο του δικού τους εισοδηματικού επιπέδου, τότε μέσα σε μόνο μια γενιά μπορούμε να έχουμε κάθε παιδί στο σχολείο και να μαθαίνει.

03:31
Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Ας πάρουμε την Τυνησία για παράδειγμα. Δεν λέμε στην Τυνησία, «Προχώρα γρήγορα όπως η Φινλανδία». Με κάθε σεβασμό, Φινλανδία. Λέμε στην Τυνησία, «Δες το Βιετνάμ». Ξοδεύει αντίστοιχα ποσά για μαθητές δημοτικού και γυμνασίου, σε κατά κεφαλήν ποσοστό του ΑΕΠ, όμως σήμερα πετυχαίνει υψηλότερα αποτελέσματα. Το Βιετνάμ εισήγαγε μια τυποποιημένη αξιολόγηση για ανάγνωση και αριθμητική, οι δάσκαλοι στο Βιετνάμ ελέγχονται καλύτερα από ό,τι σ’ άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, και τα επιτεύγματα των μαθητών κοινοποιούνται. Και φαίνεται στα αποτελέσματα. Στο ΔΠΑΜ του 2015 -το Διεθνές Πρόγραμμα Αξιολόγησης Μαθητών- το Βιετνάμ ξεπέρασε πολλές αναπτυγμένες οικονομίες, συμπεριλαμβανομένης και των ΗΠΑ.

04:21
Αν δεν είστε ειδικοί της εκπαίδευσης, μπορεί να αναρωτηθείτε, «Τι είναι νέο και διαφορετικό; Δεν παρακολουθούν όλες οι χώρες την πρόοδο των μαθητών και δεν δημοσιοποιούν αυτά τα επιτεύγματα;» Δυστυχώς η απάντηση είναι όχι. Απέχουμε πολύ από αυτό. Μόνο οι μισές αναπτυσσόμενες χώρες έχουν συστηματική μαθησιακή αξιολόγηση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, και ακόμη λιγότερες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

04:47
Οπότε, αν δεν γνωρίζουμε αν τα παιδιά μαθαίνουν, πώς μπορούν οι δάσκαλοι να εστιάσουν την προσοχή τους στα αποτελέσματα, και πώς μπορούν οι χώρες να βάλουν σε προτεραιότητα τις εκπαιδευτικές δαπάνες για να φέρουν πραγματικά αποτελέσματα, αν δεν ξέρουν αν τα παιδιά μαθαίνουν;

05:04
Έτσι, ο πρώτος μεγάλος μετασχηματισμός, προτού επενδύσουμε, είναι να κάνουμε το εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεσματικό. Επειδή το να ρίχνουμε περισσότερα χρήματα σε αποτυχημένα συστήματα είναι σαν να χρηματοδοτούμε την αναποτελεσματικότητα. Και αυτό που με ανησυχεί βαθύτατα, είναι πως αν τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο και δεν μαθαίνουν, η εκπαίδευση υποτιμάται, και οι δαπάνες για την εκπαίδευση υποτιμούνται, με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις και τα κόμματα να λένε, «Ξοδεύουμε τόσα χρήματα για την εκπαίδευση, μα τα παιδιά δεν μαθαίνουν. Δεν έχουν τις απαραίτητες δεξιότητες. Ίσως πρέπει να ξοδεύουμε λιγότερα».

05:43
Η βελτίωση του τρέχοντος εκπαιδευτικού συστήματος ώστε να γίνει αποτελεσματικό είναι κάτι σημαντικό, μα δεν αρκεί. Τι γίνεται με τις χώρες που δεν έχουν αρκετούς καταρτισμένους δασκάλους; Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Σομαλία. Αν κάθε μαθητής στη Σομαλία γινόταν δάσκαλος, αν κάθε ένας που τελείωνε την τριτοβάθμια εκπαίδευση γινόταν δάσκαλος, δεν θα είχαμε αρκετούς δασκάλους. Και τι θα γίνει με τα παιδιά στους καταυλισμούς προσφύγων, ή στις πολύ απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές;

06:10
Πάρτε για παράδειγμα τον Φελίπε. Ο Φελίπε ζει σε μια από τις χιλιάδες κοινότητες στις όχθες των ποταμών της Αμαζονίας. Το 78 κατοίκων χωριό του έχει 20 οικογένειες. Ο Φελίπε και ένας συμμαθητής του ήταν οι μόνοι που παρακολούθησαν την Α’ Λυκείου το 2015. Η Αμαζονία είναι μια πολιτεία στα βορειοδυτικά της Βραζιλίας. Είναι τεσσεράμισι φορές μεγαλύτερη από τη Γερμανία, και καλύπτεται ολοκληρωτικά από ζούγκλα και ποτάμια. Μια δεκαετία νωρίτερα, ο Φελίπε και οι συμμαθητές του θα είχαν μόνο δύο εναλλακτικές: Να μετακομίσουν στο Μανάους, την πρωτεύουσα, ή να σταματήσουν να σπουδάζουν γενικά, κάτι που έκαναν οι περισσότεροι εξ αυτών. Το 2009, ωστόσο, η Βραζιλία πέρασε ένα νέο νόμο που κατοχύρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση για κάθε Βραζιλιάνο και υποχρέωσε κάθε πολιτεία να τον έχει εφαρμόσει μέχρι το 2016. Όμως το να δοθεί πρόσβαση στην υψηλής ποιότητας εκπαίδευση, είναι κάτι τεράστιο και ακριβό για την πολιτεία της Αμαζονίας. Πώς μπορείτε να πάτε δάσκαλους μαθηματικών και ιστορίας σε όλες αυτές τις κοινότητες; Ακόμη κι αν τους βρείτε, πολλοί απο αυτούς δεν θα ήθελαν να μετακομίσουν εκεί. Έτσι, αντιμέτωποι με αυτό το απίθανο εγχείρημα, δημόσιοι υπάλληλοι και αξιωματούχοι ανέπτυξαν εκπληκτική δημιουργικότητα και επιχειρηματικότητα. Ανέπτυξαν τη λύση του κέντρου μέσων επικοινωνίας. Λειτουργεί έτσι: Υπάρχουν κατάλληλα εκπαιδευμένοι, εξειδικευμένοι δάσκαλοι στο Μανάους, που κάνουν παράδοση μέσω ζωντανής διαδικτυακής μετάδοσης σε πάνω από εκατό τάξεις σε αυτές τις διασκορπισμένες κοινότητες. Αυτές οι τάξεις έχουν από 5 έως 25 μαθητές, και υποστηρίζονται από έναν δάσκαλο γενικής διδασκαλίας για τη μάθηση και την εξέλιξή τους. Οι 60 εξειδικευμένοι δάσκαλοι στο Μανάους συνεργάζονται με πάνω από 2.200 εποπτεύοντες δασκάλους σε αυτές τις κοινότητες για να προσαρμόσουν τα μαθησιακά προγράμματα στο ανάλογο πλαίσιο και χρόνο.

08:07
Γιατί είναι αυτός ο διαχωρισμός, μεταξύ εξειδικευμένου και εποπτεύοντος δασκάλου σημαντικός; Καταρχάς, γιατί όπως σας είπα, σε πολλές χώρες απλά δεν έχουμε αρκετούς κατάλληλους δασκάλους. Και κατά δεύτερον, επειδή οι δάσκαλοι κάνουν πάρα πολλά πράγματά που δεν θα έπρεπε να κάνουν, ή για τα οποία δεν έχουν εκπαιδευτεί.

08:27
Ας πάρουμε τη Χιλή για παράδειγμα. Στη Χιλή, για κάθε γιατρό, υπάρχουν 4,5 άτομα, 4,5 εργαζόμενοι που τον υποστηρίζουν. Ως προς αυτό, η Χιλή βρίσκεται στο κατώτερο όριο, επειδή στις αναπτυσσόμενες χώρες κατά μέσο όρο, κάθε γιατρός έχει 10 άτομα να τον υποστηρίζουν. Ένας δάσκαλος στη Χιλή, ωστόσο, έχει λιγότερο από 0,5 άτομα. Έχει 0,3 άτομα να τον υποστηρίζουν.

08:56
Φανταστείτε μια πτέρυγα νοσοκομείου με 20, 40, 70 ασθενείς και να έχετε ένα γιατρό να τα κάνει όλα μόνος του: χωρίς νοσοκόμες, χωρίς ιατρικούς βοηθούς, χωρίς κανέναν άλλο. Θα πείτε ότι αυτό είναι παράλογο και απίθανο, μα ακριβώς αυτό κάνουν οι δάσκαλοι καθημερινά σε όλον τον κόσμο με τάξεις των 20, 40 ή 70 μαθητών.

09:18
Είναι καταπληκτικός ο διαχωρισμός σε εξειδικευμένους και εποπτεύοντες δασκάλους επειδή αλλάζει το πρότυπο του δασκάλου, ώστε ο καθένας να κάνει αυτό που μπορεί να κάνει καλύτερα και τα παιδιά να μην είναι απλά στο σχολείο, αλλά να είναι στο σχολείο μαθαίνοντας. Κάποιοι από αυτούς τους εξειδικευμένους δασκάλους έγιναν διάσημοι δάσκαλοι. Κάποιοι εξ αυτών έβαλαν υποψηφιότητα στις εκλογές, και βοήθησαν να αυξηθεί το κύρος του επαγγέλματος έτσι ώστε περισσότεροι μαθητές θέλησαν να γίνουν δάσκαλοι.

09:45
Και αυτό που αγαπάω σε αυτό το παράδειγμα, είναι ότι πάει πέρα από την αλλαγή του προτύπου του δασκάλου. Μας διδάσκει πώς να εκμεταλλευτούμε την τεχνολογία υπέρ της μάθησης. Η ζωντανή διαδικτυακή μετάδοση είναι αμφίδρομη, και μαθητές όπως ο Φελίπε και άλλοι μπορούν να στείλουν πίσω πληροφορίες. Ξέρουμε πως η τεχνολογία δεν είναι πάντα τέλεια. Οι κρατικοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι το 5 με 15% μιας τάξης είναι καθημερινά εκτός ζωντανής διαδικτυακής μετάδοσης λόγω πλημμυρών, χαλασμένων κεραιών ή επειδή το διαδίκτυο δεν δουλεύει. Και όμως, ο Φελίπε είναι ένας από τους πάνω από 300.000 μαθητές που επωφελήθηκαν από τη λύση του κέντρου μέσων επικοινωνίας και είχαν πρόσβαση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αυτό είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του πώς η τεχνολογία δεν είναι απλώς βοήθημα, αλλά μπορεί να έχει κεντρικό ρόλο στη διδασκαλία, και μπορεί να μας βοηθήσει να φέρουμε το σχολείο στα παιδιά, αν δεν μπορούμε να φέρουμε τα παιδιά στο σχολείο.

10:41
Βέβαια, σας καταλαβαίνω. Θα πείτε, «Πώς θα το εφαρμόσουμε αυτό σε όλο τον κόσμο;» Έχω υπάρξει και η ίδια σε κυβέρνηση και έχω δει πόσο δύσκολα εφαρμόζονται ακόμα και οι καλύτερες ιδέες. Έτσι, ως επιτροπή, ξεκινήσαμε δύο εγχειρήματα για να κάνουμε πραγματικότητα την «Γενιά της Μάθησης». Το πρώτο λέγεται «Επιχείρηση Πρωτοπόρος Χώρα». Πάνω από 20 χώρες από την Αφρική και την Ασία έχουν δεσμευτεί να κάνουν την εκπαίδευση προτεραιότητα και να αναμορφώσουν τα εκπαιδευτικά τους συστήματα ώστε να είναι αποτελεσματικά. Έχουμε εκπαιδεύσει αρχηγούς κρατών σε μια μέθοδο που λέγεται «προσέγγιση παραδόσεως». Κατά βάση κάνει δύο πράγματα. Στη φάση του σχεδιασμού τους βάζουμε όλους σε ένα δωμάτιο -δασκάλους, σωματεία δασκάλων, συλλόγους γονέων, κυβερνητικούς αξιωματούχους, ΜΚΟ, όλους- ώστε η αναμόρφωση και η λύση που θα βρούμε να μοιραστεί με όλους και να υποστηριχτεί από όλους. Στη δεύτερη φάση, κάνει κάτι ιδιαίτερο. Είναι σαν μια αμείλικτη εστίαση στη συνέχεια. Έτσι, κάθε εβδομάδα γίνεται έλεγχος. Έχει γίνει αυτό; Τι θα έπρεπε να είχε γίνει; Και κάποιες φορές, κάποιος πηγαίνει στη συνοικία ή στο σχολείο για να ελέγξει αν αυτό έγινε, αντί απλά να ελπίζουμε ότι έγινε. Μπορεί να ακούγεται αυτονόητο σε πολλούς, μα δεν είναι κοινή πρακτική, και για αυτό, στην πραγματικότητα, πολλές αναμορφώσεις αποτυγχάνουν. Δοκιμάστηκε πιλοτικά στην Τανζανία, και εκεί το ποσοστό εισαγωγής των μαθητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αυξήθηκε κατά 50% σε μόλις δύο χρόνια.

12:20
Το επόμενο εγχείρημα για να γίνει η «Γενιά της Μάθησης» πραγματικότητα αφορά στη χρηματοδότηση. Ποιος θα πληρώσει για αυτό; Πιστεύουμε και ισχυριζόμαστε ότι η εγχώρια χρηματοδότηση πρέπει να είναι η σπονδυλική στήλη της επένδυσης στην εκπαίδευση. Θυμάστε όταν σας είπα για το Βιετνάμ νωρίτερα, πως ξεπέρασε τις ΗΠΑ στο ΔΠΑΜ; Αυτό οφείλεται στο καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, μα και στο ότι το Βιετνάμ αύξησε την επένδυση από το 7 στο 20% του εθνικού προϋπολογισμού μέσα σε δύο δεκαετίες.

12:48
Τι συμβαίνει, όμως, αν οι χώρες θέλουν να δανειστούν χρήματα για την εκπαίδευση; Αν θέλατε να δανειστείτε χρήματα για την κατασκευή μιας γέφυρας ή ενός δρόμου, είναι εύκολο και ξεκάθαρο, μα όχι για την εκπαίδευση. Είναι ευκολότερο να φτιάξεις μια ωραία εικόνα μιας γέφυρας και να τη δείξεις σε όλους, πάρα μια εικόνα ενός εκπαιδευμένου μυαλού. Αυτή είναι μια κάπως πιο μακροπρόθεσμη δέσμευση.

13:10
Έτσι, βρήκαμε μια λύση για να βοηθήσουμε τις χώρες να ξεφύγουν από την παγίδα του μεσαίου εισοδήματος. Χώρες που δεν είναι αρκετά φτωχές ή δεν είναι πια φτωχές, ευτυχώς, και που δεν μπορούν να επωφεληθούν από κονδύλια ή άτοκα δάνεια, και δεν είναι αρκετά πλούσιες για να έχουν ελκυστικά επιτόκια στα δάνειά τους. Έτσι, συγκεντρώνουμε εισφορές σε ένα οικονομικό ίδρυμα για την εκπαίδευση, που θα παρέχει καλύτερη χρηματοδότηση στην εκπαίδευση. Θα επιδοτήσουμε ή θα εξαφανίσουμε εντελώς τις πληρωμές τόκων των δανείων, έτσι ώστε οι χώρες που δεσμεύονται για αναμορφώσεις να μπορούν να δανειστούν χρήματα, να αναμορφώσουν το εκπαιδευτικό τους σύστημα, και να επιστρέψουν τα χρήματα εν καιρώ ενώ θα επωφελούνται από τον καλύτερα εκπαιδευμένο πληθυσμό. Αυτή η λύση αναγνωρίστηκε στην τελευταία συνάντηση των G20 στη Γερμανία, κι έτσι σήμερα, επιτέλους, η εκπαίδευση βρίσκεται στη διεθνή ατζέντα.

14:01
Μα επιτρέψτε μου να μιλήσω πάλι προσωπικά, επειδή εκεί φαίνεται ο αντίκτυπος. Χωρίς την απόφαση να επενδυθεί ο προϋπολογισμός μιας νέας χώρας, το 20% του προϋπολογισμού μιας νέας χώρας στην εκπαίδευση, δεν θα είχα μπορέσει ποτέ να πάω στο σχολείο. Πόσο μάλλον, το 2014, να είχα γίνει υπουργός στην κυβέρνηση που επιτυχώς ολοκλήρωσε το μεταβατικό στάδιο. Το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης της Τυνησίας το 2015, ως η μόνη δημοκρατία που αναδύθηκε από την Αραβική Άνοιξη, είναι κληρονομιά αυτής της σημαντικής ηγετικής απόφασης. Η εκπαίδευση είναι ο αγώνας των πολιτικών δικαιωμάτων, είναι ο αγώνας της γενιάς μας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ποιοτική εκπαίδευση για όλους: Αυτή είναι η μάχη για την ελευθερία που πρέπει να κερδίσουμε.

14:51
Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)

Σχολιάστε

five − 2 =

The maximum upload file size: 5 MB. You can upload: image, audio, video, document, spreadsheet, interactive, text, archive. Links to YouTube, Facebook, Twitter and other services inserted in the comment text will be automatically embedded. Drop file here