Καθιέρωση ελάχιστης βάσης στα Ανώτατα Ιδρύματα και ο ρόλος των Ιδρυμάτων στον προσδιορισμό ανώτερης βάσης εισαγωγής και αριθμού εισακτέων. Για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, θεμελιακή αρχή αποτελεί το δικαίωμα στη μόρφωση. Η αγορά δεν μπορεί να καθίσταται ρυθμιστικός παράγοντας στην εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, τόσο στα Τμήματα που θεραπεύουν θεωρητικές όσο και στα Τμήματα που υπηρετούν τις θετικές και τις εφαρμοσμένες επιστήμες. Παράλληλα, θεωρούμε ότι τα Πανεπιστήμια θα πρέπει να έχουν καθοριστικό ρόλο στον προτεινόμενο αριθμό εισακτέων, σύμφωνα με παραμετροποιημημένα ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια, που λαμβάνουν υπ’ όψιν τη στελέχωση, τη χρηματοδότηση, τις διαθέσιμες υποδομές και την «ηλικία» των επιμέρους Τμημάτων.
Ελλείψει ποσοτικών στοιχείων σε ό,τι αφορά την επίδοση στις πανελλήνιες εξετάσεις και την επίδοση των νεοεισερχομένων φοιτητών στις προπτυχιακές σπουδές, δεν βλέπουμε την αναγκαιότητα θέσπισης μιας σταθερής «βάσης». Παρ’ όλα αυτά, μια αυτονόητη, εκπαιδευτικά και κοινωνικά αποδεκτή πρόνοια θα μπορούσε να είναι η θέσπιση ενός βαθμολογικού «κατωφλίου» για τα «ταυτοτικά» μαθήματα ορισμένων Τμημάτων (π.χ. Αγγλικά στα Τμήματα Αγγλικής Φιλολογίας, Μαθηματικά στα Τμήματα Μαθηματικών, κλπ.), με την ίδια έννοια που υπάρχει στα «ειδικά μαθήματα» ορισμένων Σχολών.
Αυτό είχα προτείνει και εγώ σε πρόσφατα άρθρα μου.