Πολιτικοί επιστήμονες με το κιλό;

Το περιεχόμενο που βλέπετε έχει δημοσιευθεί πριν 15 έτη . Παρακαλούμε να λάβετε υπόψη τον χρόνο δημοσίευσής του και το ενδεχόμενο ότι όσα αναγράφονται σε αυτό να μην ισχύουν ή να έχουν τροποποιηθεί.

Πολιτικοί επιστήμονες με το κιλό; 15/02/2009

Του Βασιλη Βενιζελου

Πόσα πανεπιστημιακά τμήματα Πολιτικής Επιστήμης χρειάζεται επιτέλους η Ελλάδα; Είναι τόσο αναπτυγμένος ο κλάδος στη χώρα μας, τόσο επιστημονικά όσο και επαγγελματικά, ώστε υπάρχει ζέουσα ανάγκη για τη δημιουργία ενός νέος τμήματος Πολιτικής Επιστήμης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (ΔΠΘ), και μάλιστα από το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010; Η είδηση για τη δημιουργία νέου τμήματος Πολιτικής Επιστήμης στο ΔΠΘ είδε αιφνιδίως το φως το δημοσιότητας, χωρίς τίποτε να μας είχε προετοιμάσει για αυτήν τη… φιλολαϊκή απόφαση του υπουργού Παιδείας.
Σε μια χώρα όπου ούτε καν τα υπουργεία διαθέτουν τμήματα πολιτικού σχεδιασμού και στρατηγικής, σε μια χώρα που το 97% των πτυχιούχων Πολιτικής Επιστήμης είναι ετεροαπασχολούμενοι ή άνεργοι, σε μια χώρα που η Πολιτική Επιστήμη περιορίζεται κυρίως στην ανάλυση των δημοσκοπήσεων, την έκδοση της –αξιόλογης, σαφώς– Επιθεώρησης Πολιτικής Επιστήμης, την πραγματοποίηση μερικών εκδηλώσεων τον χρόνο, το σκληρό και άγριο τοπίο των ανθρώπινων σχέσεων στο εσωτερικό της και τη φτωχή από κάθε άποψη βιβλιογραφική παραγωγή, τμήματα Πολιτικής Επιστήμης λειτουργούν στα πανεπιστήμια της Αθήνας, της Κρήτης, της Θεσσαλονίκης, καθώς και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τώρα και στη Θράκη!
Αλήθεια, πού συζητήθηκε η “ανάγκη” για τη δημιουργία του νέου τμήματος, πέρα από τα τείχη του ενδιαφερομένου πανεπιστημιακού ιδρύματος; Ποια είναι η γνώμη της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης για το θέμα; Εξαντλήθηκαν, επιτέλους, όλες οι προσπάθειες για την αναβάθμιση, τον εκσυγχρονισμό, την ενίσχυση και τον εμπλουτισμό των προγραμμάτων σπουδών στα υφιστάμενα τμήματα Πολιτικής Επιστήμης; Γιατί η χώρα και τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν ανάγκη από την παραγωγή άλλων 200 πτυχιούχων Πολιτικής Επιστήμης τον χρόνο; Ποια κοινωνική και επιστημονική αναγκαιότητα υπαγορεύει αυτό τον παραλογισμό;
Όσοι περάσαμε από ελληνικό πανεπιστήμιο και είχαμε την τύχη(;) να εμπλακούμε ως φοιτητές στις συζητήσεις περί ανάπτυξης του τμήματος και του προγράμματος σπουδών γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ποιες σκοπιμότητες υπαγορεύουν συνήθως –λέω συνήθως– τις διάφορες “ανάγκες” για τη δημιουργία νέου τμήματος. Το πιθανότερο είναι ότι είναι η πιο πρόσφορη λύση για να χωρίσουν τους δρόμους τους πανεπιστημιακοί οι οποίοι “αδυνατούν” να συνυπάρξουν στο ίδιο τμήμα ή για να ανοίξουν θέσεις εργασίας για συνεργάτες και φίλους πανεπιστημιακών, οι οποίοι αντιλήφθηκαν τελικά ότι ο μόνος επαγγελματικός προσανατολισμός της Πολιτικής Επιστήμης στη χώρα μας είναι η ακαδημαϊκή καριέρα. Ασφαλώς, υπάρχουν και πανεπιστημιακοί με ειλικρινά καλές προθέσεις, οι οποίοι θεωρούν ότι η δημιουργία νέων αυτόνομων τμημάτων σε ορισμένα γνωστικά αντικείμενα βοηθάει στην ανάπτυξη των επιστημονικών πεδίων. Όμως, έχω την αίσθηση ότι αυτός ο προβληματισμός είναι περιθωριακός σε σχέση με την “αναγκαιότητα” για να χωρίσουν οι δρόμοι και, σε κάθε περίπτωση, δεν εξηγεί γιατί ακόμη ένα τμήμα Πολιτικής Επιστήμης ή γιατί όχι ακόμη μερικά νέα τμήματα Πολιτικής Επιστήμης στα πανεπιστήμιο Αιγαίου, Θεσσαλίας, Πελοποννήσου…
Θυμάμαι την περίοδο 1990-1991, στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημοσίας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η “αδυναμία” συνύπαρξης των ιστορικών και των κοινωνιολόγων με τους πολιτικούς επιστήμονες στον τομέα Πολιτικής Ανάλυσης είχε θεωρητικοποιηθεί στο έπακρον, σε βάρος κάθε έννοιας σύγχρονης επιστημονικής αντίληψης για το αντικείμενο του τμήματος. Οι ιστορικοί και οι κοινωνιολόγοι του τομέα έδιναν τότε μάχη για να διασπασθεί ο τομέας Πολιτικής Ανάλυσης και να δημιουργηθεί νέος τομέας Κοινωνιολογίας, στο όνομα, μάλιστα, της “επιστημονικής αναγκαιότητας” για ιδιαίτερη συγκρότηση των ιστορικών και των κοινωνιολόγων στο πλαίσιο του τμήματος! Οι φοιτητές όλων των παρατάξεων είχαμε αντιληφθεί πολύ καλά και τον παραλογισμό και τα προσχήματα του αιτήματος των ιστορικών και των κοινωνιολόγων, είχαμε αντιληφθεί και αντιταχθήκαμε σύσσωμοι στον κίνδυνο να οδηγηθεί η διδασκαλία της Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα σε κάτι στεγνό, ακαδημαϊκό, άνευρο, μονοθεματικό και ακρωτηριασμένο από την ιστορική και κοινωνιολογική επιστημονική οπτική του. Το σχέδιο της διάσπασης του τομέα υποστήριζαν, μάλιστα, πολύ σπουδαίοι δάσκαλοί μας, όπως ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς και ο Γιώργος Δερτιλής. Αντιδράσαμε σφόδρα και, έτσι, το σχέδιο ματαιώθηκε προσωρινά· μετά πήραμε πτυχίο… Δεν γνωρίζω τι ακολούθησε σε σχέση με την υπόσταση του τομέα. Έμαθα, όμως, πολύ καλά, τι σημαίνει συνήθως η “ανάγκη” για νέο τομέα ή για νέο τμήμα…
Υποθέτω, βασίμως νομίζω, ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει τώρα στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης με τη δημιουργία του νέου τμήματος Πολιτικής Επιστήμης. Και υποθέτω και βάζω στοίχημα γι’ αυτό: άλλοι 200 πτυχιούχοι Πολιτικής Επιστήμης τον χρόνο, στον βωμό της ακαδημαϊκής καριέρας ορισμένων… Να τα χιλιάσετε (τα τμήματα)!

Ο Βασίλης Βενιζέλος είναι πολιτικός επιστήμονας και ο υγειονομικός συντάκτης της “Αυγής

2 σκέψεις στο “Πολιτικοί επιστήμονες με το κιλό;

  1. Και πως αλλοιώς καλέ μου νομίζεις πως θα μπορούσαμε να αφομοιώσουμε ως κοινωνία αυτά που επισυμβαίνουν???
    Κάθε “καλός” πολιτικός επιστήμονας είναι εν δυνάμει και ένας καλός σχετικοποιητής του όποιου κοινωνικού προβλήματος

  2. Έχει καταντήσει βαρετό. Δεν βρισκουμε δουλεια στο αντικειμενό μας εμείς οι πολιτικοι επιστημονες!απορω γιατι υπάρχουν τοσα τμήματα!!!μας κοροιδευουν για να παραγουν ανεργους!!!!!

Leave a Reply to Νίκος Καλαϊτζίδης Cancel reply

11 − 2 =

The maximum upload file size: 5 MB. You can upload: image, audio, video, document, spreadsheet, interactive, text, archive. Links to YouTube, Facebook, Twitter and other services inserted in the comment text will be automatically embedded. Drop file here