Ανοίξτε το Πανεπιστήμιο!
Ενας καθηγητής προτρέπει τους φοιτητές του να διεκδικήσουν τη γνώση
Αριστείδης Ν. Χατζής | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 08:00 |εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
Συμπληρώνουμε ακριβώς δύο μήνες από την ημέρα που η Σύγκλητος ανέστειλε τη λειτουργία του ΕΚΠΑ. Δεν θέλω, ειδικά αυτή τη στιγμή, να σας απελπίσω περισσότερο. Αλλωστε τα έχω γράψει και τα έχω πει τόσες φορές που έχω σιχαθεί κι εγώ να τα ακούω. Ομως, παιδιά, οφείλω να σας πω ότι αυτό που κάνετε σ’ αυτά τα ιδρύματα δεν είναι η πανεπιστημιακή εκπαίδευση που σας αξίζει. Στην καλύτερη περίπτωση είναι κατώτερη των περιστάσεων και των εθνικών αναγκών. Στη χειρότερη είναι ένα αποτυχημένο ανέκδοτο.
Ποιος φταίει για όλα αυτά; Υπάρχει η εύκολη λύση, βέβαια. Ο αποδιοπομπαίος τράγος που διευκολύνει τo βολικό κουκούλωμα των ενοχών μας. Το υπουργείο φταίει για όλα, οι κυβερνήσεις, οι υπουργοί, το κράτος.
Υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια σ’ αυτό. Πράγματι, οι κυβερνήσεις φέρουν το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης για τη σημερινή κατάντια. Αλλά είναι ο μοναδικός υπεύθυνος το ελληνικό κράτος για την κατάντια της Παιδείας;
Το πιο θλιβερό απ’ όλα είναι ότι πολλοί/ες ανάμεσά σας έχετε αναπτύξει αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν γνωστική ασυμφωνία (cognitive dissonance). Σας φαίνονται πλέον τα περισσότερα από τα παρανοϊκά που σας συμβαίνουν φυσιολογικά. Τα συνηθίζετε και προσαρμόζεστε στη μιζέρια. Στο τέλος όχι μόνο τα ανέχεστε αλλά αποκτάτε και συναισθηματικό δέσιμο με τους θύτες (Stockholm syndrome). Είστε έτοιμοι ακόμα και να τους υπερασπιστείτε.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που αποφασίσατε να αντιδράσετε επειδή ένας καθηγητής σας δεν πατάει ποτέ στο μάθημα, βάζει βοηθούς να διδάσκουν, να εξετάζουν και να διορθώνουν και σας αντιμετωπίζει σαν να είστε διάφανοι/ες; Οταν ένας διοικητικός υπάλληλος σας φέρθηκε σαν σκουπίδι, με περιφρόνηση και αδιαφορία; Οταν τα κομματικά στρατιωτάκια και οι επαναστάτες της δεκάρας σάς κρατούν ομήρους για να ικανοποιήσουν τις ιδεοληπτικές τους ονειρώξεις ή/και να επενδύσουν στις μελλοντικές κομματοσκυλίσιες καριέρες τους; Οταν εργάζεστε μέσα σε έναν σκουπιδότοπο, σε πανάσχημα κτίρια, βρώμικα, αφρόντιστα και ρημαγμένα, που τα ελέγχουν και τα «διακοσμούν» όσοι τα απέκτησαν διά της χρησικτησίας που τους εξασφάλισε η βία που ασκούν πάνω σας;
Πότε αντιδράσατε σε όλα αυτά;
Ή μάλλον, πότε ακριβώς αποφασίσατε να τους δώσετε συγχωροχάρτι και να παπαγαλίζετε το παραμυθάκι τους περί ελληνικών πανεπιστημίων που έχουν ιδιαιτερότητες αλλά είναι εφάμιλλα… μπλα… μπλα… μπλα…
Είναι μόνο αυτοί το Πανεπιστήμιο; Οχι βέβαια. Αλλά ό,τι καλό υπάρχει είναι πολύ λιγότερο απ’ όσο χρειάζεται. Είναι πολύ αδύναμο και φοβισμένο για να επιβληθεί. Οι νησίδες ποιότητας είναι αυτό που λέει η λέξη, μικρά κομμάτια μέσα σε έναν ωκεανό. Ή μάλλον μέσα σε έναν πολτό. Μη χρησιμοποιείτε αυτές τις νησίδες ποιότητας ως άλλοθι. Αδικείτε και προσβάλλετε έτσι όσες και όσους αγωνίζονται καθημερινά για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο στην πράξη κάνοντας απλώς το καθήκον τους. Μάθετε να τους ξεχωρίζετε, μόνο έτσι μπορείτε να τους ενισχύσετε και να τους δώσετε θάρρος. Μην τους ξαναρίχνετε πίσω στον πολτό με πολιτικάντικες γενικεύσεις που σας υπαγορεύει η «πανεπιστημιακή ορθότητα» και ένας μυωπικός πατριωτισμός.
Κάποιες/οι τυχερές/οί ανάμεσά σας θα μπορέσουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε πραγματικά καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Πανεπιστήμια. Δυστυχώς, οι περισσότεροι θα περιοριστούν στην ελληνική εμπειρία ενώ κάποιοι, ακόμα πιο άτυχοι, θα περάσουν ένα φεγγάρι από ένα μετριότατο πανεπιστήμιο του εξωτερικού που θα ενισχύσει την ημιμαθή περηφάνια ή έστω ανοχή για το χάλι μας.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο άδικο είναι αυτό για όλες/ους εσάς που αξίζετε τόσα πολλά και θα έχετε την ευκαιρία για τόσα λίγα.
Δεν ξέρω πότε θα φτάσει η ώρα που θα ξεσπάσετε. Που θα διεκδικήσετε ό,τι αξίζετε και θα πετάξετε στα σκουπίδια, εκεί που ανήκουν δηλαδή, όλους αυτούς που σας κρατούν με τη βία στον πάτο.
Εγώ πάντως αυτό που πιστεύω θα το πω. Υστερα από 80 ημέρες κλειστού Πανεπιστημίου δεν μπορώ παρά να φωνάξω όσο πιο δυνατά μπορώ: το κλείσιμο του Πανεπιστημίου είναι απαράδεκτο, ανήθικο, άδικο, αυταρχικό, παράλογο, καταστροφικό!
Το Πανεπιστήμιο δεν είναι μέσο. Είναι ο σκοπός. Η ακαδημαϊκή ελευθερία δεν σταθμίζεται. Η προστασία της πρέπει να είναι απόλυτη.
Ο Αριστείδης Χατζής είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα ΜΙΘΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το σημερινό κείμενό του είναι απόσπασμα από τη χθεσινή καταγραφή του στο προσωπικό του μπλογκ.
Σχόλιο του διαχειριστή: Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ. Στο παραπάνω άρθρο έχουν αφαιρεθεί και άλλες σημαντικές παρατηρήσεις του αρθρογράφου.