Στο e-steki.gr βρήκα την παρακάτω άποψη:
Παρόλο που οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η ιατρική είναι πιο δύσκολη σχολή εγώ έχω αντίθετη άποψη. Πράγματι όταν βλέπω κτηνίατρο (καλό κτηνίατρο) νιώθω δέος απέναντι του. Πιστεύω πως το έργο του είναι με διαφορά πιο δύσκολο από του ανθρωποιατρού. Σίγουρα η ευθύνη του ανθρωποιατρού έναι πιο μεγάλη (όχι όμως ότι η ευθύνη του κτηνίατρου δεν είναι μεγάλη) μη ξενχάμε πως τα ζώα εκτός από συναισθηματική αξία έχουν και αγοραστική (υπάρχουν πανάκριβες ράτσες, άλογα ιπποδρόμου που σίγουρα η ευθύνη πλησιάζει τα όρια της ανθρωποιατρικής.
Επίσης σε αντίθεση με την ανθρωποιατρική στην κτηνιατρική δεν έχουμε την ομιλία (μοιάζει με ταν παιδιατρικη) το ζωάκι δε θα σου πει που πονάει ούτε θα σου δώσει λεπτομέρειες για την κατάσταη του όλα πρέπει να τα ανακαλύψεις εσύ. Επίσης σε αντίθεση με την ανθωποιατρικη στην κτηνιατρική δνε έχουμε ασφαλιστικα ταμεία (και οι άνθρωποι σίγουρα δε θα πουλήσουνε σπίτια για να κάνουν καλά το ζωάκι τους) συνεπώς θέλουμε σωστή και φτηνή θεραπεία (στην ιατρική δεν λαμβάνεται πολυ ρόλο ο χρηματικός παράγοντας αν και θα έπρεπε).
Τέλος ένας ιατρός (ανθρωποιατρός) θα είναι είτε εργαστηριακός, είτε χειρουργός, παθολογός, παιδίατρος , πνευμονολόγος αναισθησιολόγος, παθανοτόμος, ένας κτηνίατρος πρέπει να είναι όλα (να ξέρεις να κάνει νεκροτομές για εκτιμήσεις) αλλά και να ξέρει παθολογικά πράγματα, καθώς και χειροργική γενική αλλά και ειδική.
Ένας κτηνίατρος από την φύση πρέπει να ξέρει πολλά συστήματα ο ανθρωποιατός μόνο την παθοανατομία του ανθρώπου. Αν συνδιάσουμε και την διαφορετική κινητική των φαρμάκων οι σπουδές γινονται πιο πολύπλοκές από ποτέ. Δεδομένου ότι το ελληνικό δημόσιο δε πληρώνει για ειδικότητα στην κτηνιατρική όπως στην ανθρωποιατιρκή ο κτηνίατρος πρέπει να εξειδικευτεί μόνος του (πολλές φορές χωρίς εξειδικευμένο δάσκαλο).
Επίσης επειδή ο ιδιοκτήτης του ζώου πληρώνει άμεσα πολλές φορές απαιτεί από τον κτηνίατρο παράλογα πράγματα π.χ. να μην πονάει το ζώο μετά από μια επέμβαση ή να περάσει μια ίωση ενώ κρίνει τον ιατρό άδικα.
Πολλές φορές οι ιδιοκτήτες ζώων αλλάζουν κτηνίατρο ακόμα και αν ο πρώτος έκανε σωστά την δουλειά του ενώ εμπιστεύονται έναν άλλο που έδωσε κρυφά μεγάλη δόση κορτιζόνης και έκρυψε τα συμπτώματα.
Πολλοί κτηνίατροι εξαιτίας του ανταγωνισμού θάβουν τις ενέργειες του προηγούμενου ιατρού (στην ανθρωπινη ιατρική γίνεται σε πολύ μικρό ιατρό στους ιδιώτες)
Συμβαίνει σε πολύ μικρό βαθμό στους ανθρωποιατρούς (Αφού το συμβούλιο των ιατρών και η κλινική εξέταση και εκτίμηση είναι κρυφό στον ασθενή αλλά και σε συγγενείς) οι οποιοι ενημέρωνονται για τα αποτελέσματα αυτών και μόνο εκεί που πρέπει να λάβει αποφάσεις
Ποια είναι η δική σας γνώμη ; Εγώ θεωρώ την κτηνιατρική την top δύσκολη σχολή του 3ου πεδίου και πραγματικά όποιος θέλει να γίνει ιατρός και χάνει την ιατρική/οδοντιατρική στις πανελλήνιες το πιο κοντινό είναι η κτηνιατρική (στην οποία βγαίνει ιατρός) και όχι η φαρμακευτική (η οποία σχετίζεται ελάχιστα με την ιατρικη)