Οι Ελληνες ναυτικοί
Κύριε διευθυντά
Η θλιβερή ιστορία μονότονα επαναλαμβάνεται, ακόμα πιο θλιβερή. Προσήλθαν φέτος προς εισαγωγή στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού (ΑΕΝ) 3.272 φερέλπιδες νέοι υποψήφιοι, αλλά μόνο 1.193 έγιναν δεκτοί. Ωστε σε 2.079 νέους η πολιτεία αρνήθηκε την ελευθερία να σταδιοδρομήσουν στη μέγιστη βιομηχανία μας, ή και σε ξένες ναυτιλίες, δεδομένου ότι υπάρχει σοβαρή έλλειψη Ευρωπαίων αξιωματικών διεθνώς. Η δε ελπίδα που οι εν λόγω νέοι φερέλπιδες φέρουν στη ναυτιλία μας είναι, ανταγωνιστικότητα και ισχυρότερος δεσμός αυτής με την πατρίδα. Αυτά, φυσικά, συνιστούν παραμέτρους ναυτιλιακής πολιτικής που οφείλει να ασκεί το κράτος και όχι οι συντεχνίες. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ άριστα γνωρίζουν εντούτοις ότι οι Ελληνες αξιωματικοί πάσχουν από ένα σύνδρομο· εννοούν να φέρουν με ασφάλεια το πλοίο στον προορισμό του και να παραδώσουν άψογο το φορτίο, δεν φείδονται μόχθου, τους κοσμεί θάρρος και επαγγελματικότητα, «δένονται» με το πλοίο και τέλος, αποτελούν την κοιτίδα δημιουργίας ανωτέρων στελεχών και επιχειρηματιών της Ναυτιλίας. Παρ’ όλ’ αυτά η δύναμη των αξιωματικών μας, χάρις στην κρατική αβελτηρία, φθίνει ραγδαία, περί τους 12.000 σήμερα αυτοί αριθμούν, ενώ υπερδιπλάσιος αριθμός αλλοδαπών αξιωματικών υπηρετεί στα πλοία μας. Τους τελευταίους, να σημειωθεί ότι «κοσμεί» ένα πλεονέκτημα, αμείβονται με απολαβές διεθνών standards (ILO – ITF), ήτοι περίπου 50% κάτω των εγχωρίων συμβατικών απολαβών… Ωστε δεν πρόκειται περί κρατικής αφυΐας αλλά μάλλον περί «μεγαλοφυούς» σχεδίου. Παράγουμε λίγους αξιωματικούς ώστε, αφενός μεν αντιμετωπίζουμε ριζικά(!) την ανεργία, αφετέρου συμφέρει… Αλλά ας προσφύγουμε στη γλώσσα των αριθμών: