Δεν χρειάζεται να είσαι η νεοπλατωνική φιλόσοφος (και πεφωτισμένη μαθηματικός) Υπατία για να αντιληφθείς ότι η σχέση του γυναικείου φύλου με τους αριθμούς παραμένει εύθραυστη. Προσωπικώς, βλέπω ξανά και ξανά στον ύπνο μου τον ίδιο βορβορώδη παιδικό εφιάλτη (προσπαθώ να λύσω στον πίνακα μια άσκηση Γεωμετρίας), ενώ μόλις πέρυσι η δασκάλα της κόρης μου στη Γ΄ Δημοτικού έδωσε αληθινή μάχη προκειμένου να της διαλύσει (ελπίζω διά παντός) τη γρανιτένια πεποίθηση: «Δεν είμαι καλή στα μαθηματικά». Διότι μπορεί σήμερα να μην υπάρχει ξεχωριστή εκπαίδευση για τα δύο φύλα (όπως τα ειδικά βιβλία «Μαθηματικά για κορίτσια» που διδάσκονταν μέχρι τον 19ο αιώνα), μπορεί στο Μαθηματικό της Αθήνας η αναλογία αγοριών – κοριτσιών να είναι σχεδόν 50/50, ωστόσο το θηλυκό πρόβλημα εξακολουθεί να ζητάει τη λύση του.
