Ενας στους τέσσερις εισακτέους στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ φέτος γράφτηκε και στη συνέχεια αδιαφόρησε!

Toυ Αποστολου Λακασα

Ο ένας στους τέσσερις εισακτέους στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ φέτος έκανε απλώς μια… εκδρομή για την εγγραφή του στο πανεπιστήμιο και μετά τα παράτησε. Το πρόβλημα είναι οξύτατο στα περιφερειακά ιδρύματα, καθώς υπάρχουν περιπτώσεις -όπως στο ΤΕΙ Ιονίων Νήσων- που πάνω από τους μισούς πρωτοετείς αδιαφόρησαν για τις σπουδές τους, λίγο μετά από τον πρώτο μήνα του φοιτητικού τους βίου. Ουσιαστικά, λόγω της οικονομικής κρίσης όλο και περισσότεροι φοιτητές δεν επιθυμούν να «μεταναστεύσουν» εκτός έδρας για να σπουδάσουν, καταβάλλοντας ένα υψηλό τίμημα. Πόσω μάλλον όταν οι σπουδές είναι σε αντικείμενα χαμηλής ζήτησης. Ενδεικτικά, έχει υπολογιστεί ότι για πέντε με έξι χρόνια σπουδών, που είναι ο μέσος χρόνος ολοκλήρωσης των σπουδών, απαιτούνται περί τις 60.000 ευρώ.

Δεν παίρνουν βιβλία

Ειδικότερα, η δήλωση κάθε φοιτητή για να παραλάβει συγγράμματα είναι ένα κρίσιμο στοιχείο για να φανεί πόσοι ενδιαφέρεται για τις σπουδές του. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας το 24,3% των πρωτοετών της τρέχουσας ακαδημαϊκής χρονιάς πήγαν να εγγραφούν στη σχολή τους και μετά την… ξέχασαν αφού ούτε καν βιβλία δεν ζήτησαν να πάρουν για τα μαθήματά τους. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε, αφού το 2010-2011 το 19,55% των πρωτοετών έκαναν μεν εγγραφή στη σχολή τους, αλλά δεν ζήτησαν βιβλία.

Συγκεκριμένα, ενώ την τρέχουσα χρονιά 2011-2012 εισήχθησαν 73.893 απόφοιτοι Λυκείου στα 37 πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας, τελικά μόνον οι 59.413 ζήτησαν συγγράμματα για να παρακολουθήσουν τα μαθήματα του πρώτου εξαμήνου. Το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων κατέχει το αρνητικό ρεκόρ, αφού από τους 771 που εισήχθησαν ούτε οι μισοί (συγκεκριμένα οι 325) πήραν συγγράμματα. Δηλαδή, το 58% των πρωτοετών φοιτητών του ΤΕΙ δεν ενδιαφέρθηκε να πάρει βιβλία… Με κριτήριο τα ποσοστά αδιαφορίας, μετά το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων ακολουθούν το ΤΕΙ Καβάλας (1.662 φοιτητές εισήχθησαν, 902 πήραν συγγράμματα το πρώτο εξάμηνο, άρα το 46% αδιαφόρησε), το ΤΕΙ Χαλκίδας (από τους 2.545 πρωτοετείς ζήτησαν συγγράμματα οι 1.389 – το ποσοστό «φυγής» έφθασε στο 45%), το ΤΕΙ Λαμίας (από τους 1.321 πρωτοετείς οι 748 πήραν συγγράμματα και αδιαφόρησε το 43%) και το ΤΕΙ Καλαμάτας (42% των πρωτοετών φοιτητών δεν ζήτησε συγγράμματα).

Περισσότερα

Τι πρέπει να κάνει η νεολαία;

Του Σταθη Ν. Καλυβα*

Αντιμετωπίζοντας ένα παρόν καλπάζουσας ανεργίας και ένα μέλλον περιορισμένων προοπτικών ικανοποιητικής απασχόλησης, πολλοί νέοι άνθρωποι με ρωτούν: τι να κάνουμε; Ο, τι ακριβώς θα έπρεπε να κάνει και η χώρα εδώ και καιρό, τους απαντώ: κινηθείτε με έντονη εξωστρέφεια και αναπτύξτε στο έπακρο τις δεξιότητες και τα συγκριτικά σας πλεονεκτήματα.

Με τον καιρό διαπίστωσα πως όσοι με ρωτούν ανήκουν σε τρεις κυρίως κατηγορίες. Η πρώτη περιλαμβάνει τους νεότερους, όσους σπουδάζουν ακόμα. Αποκτήστε, τους λέω, περισσότερες και καλύτερες δεξιότητες. Δεν αναφέρομαι σε «δεξιότητες» αντί για «ειδικότητες» τυχαία: οι δεύτερες μεταλλάσσονται ραγδαία, ενώ οι πρώτες καθιστούν δυνατή τη μελλοντική μετακίνηση ανάμεσα σε διαφορετικές ειδικότητες. Οι δεξιότητες είναι αυτές που μας επιτρέπουν να μαθαίνουμε. Επιμένω στην άριστη γνώση των αγγλικών (η άγνοιά τους ισοδυναμεί πλέον με αναλφαβητισμό), στη συνθετική και αναλυτική ικανότητα και στον χειρισμό του γραπτού λόγου. Προσθέτω και τη γνώση των μαθηματικών και της στατιστικής. Το πρόβλημα είναι πως η παιδεία στην Ελλάδα δεν συμβάλλει στην απόκτηση ούτε συνθετικών και αναλυτικών ικανοτήτων, ούτε στον χειρισμό του γραπτού λόγου (αντίθετα, τα πάμε πολύ καλά στα αγγλικά και όχι και τόσο άσχημα στα μαθηματικά). Γι’ αυτό θεωρώ απαραίτητη την πρόσβαση στην παιδεία άλλων χωρών, τόσο στο επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (υπάρχουν πολλά προγράμματα ανταλλαγής μαθητών) όσο και στην τριτοβάθμια. Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία φοιτητής του ελληνικού πανεπιστημίου να μη συμμετάσχει στο Erasmus και να μην επιδιώξει την καλοκαιρινή απασχόληση είτε σε κάποιο ερευνητικό πρόγραμμα είτε σε αντίστοιχη δραστηριότητα. Συνιστώ σε όσους έχουν ολοκληρώσει ένα πρώτο κύκλο σπουδών και κατευθύνονται στα μεταπτυχιακά, να δουλέψουν πρώτα για μια διετία. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει προσανατολισμό προς το εξωτερικό είτε μέσω μισθωτής εργασίας είτε μέσω διεθνούς εθελοντισμού. Επιμένω πως μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις δικαιολογείται να παραμένει κανείς στην Ελλάδα για μεταπτυχιακές σπουδές. Συνολικά, θεωρώ ξεπερασμένη τόσο την επιδίωξη στενής συνάφειας ανάμεσα στις διάφορες φάσεις σπουδών (αλλού, δηλαδή, μπορεί να ξεκινήσει κανείς και αλλού να καταλήξει) και την προσέγγιση των σπουδών αποκλειστικά ως μέσου «επαγγελματικής αποκατάστασης». Η αποστολή της παιδείας είναι η μόρφωση και η «αποκατάσταση» είναι ένα παρεπόμενό της. 

Περισσότερα